Σέλτσο, το Ζάλογγο της Άρτας
.
Πάνω σε αυτό το θέμα πήρα το παρακάτω σχόλιο από τον Χρήστο Καπερώνη, Πρόεδρο της Αδερφότητας Πηγιωτών Άρτας, το οποίο αναδημοσιεύω. Διαβάστε το:
ΣΧΟΛΙΟ
Με την ευκαιρία της παρουσίασης του βιβλίου του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΑΜΠΕΛΙΑ «ΣΥΝΩΣΤΙΣΜΕΝΕΣ ΣΤΟ ΖΑΛΛΟΓΓΟ» που θα γίνει την Πέμπτη 24 Μαΐου και ώρα 20.30 στην αίθουσα του συλλόγου «Σκουφάς» στην Άρτα, θα θέλαμε με τις παρακάτω επισημάνσεις, να προσθέσουμε και εμείς την φωνή μας και να εκφράσουμε την διαμαρτυρία μας εναντία στους-στις κατά καιρούς επιδόξους διαστρεβλωτές της ιστορίας που... αποζητούν μια υστερόφημη καιροσκοπική -έστω και ανατρεπτικά- θέση στους ιστοριοαντιρησίες . Προκειμένου όμως το πετύχουν επιλέγουν στοχευμένα γνωστά ιστορικά επεισόδια αγνοώντας το σύνολο της ιστορικής βάσης, με μοναδικό οδηγό την αιρετική προβολή τους ώστε προκαλώντας και προσβάλλοντας το ιστορικό συναίσθημά μας να προβληθούν ως τοιαύτοι.
Διαβάζοντας στο περιοδικό ,,ΑΡΔΗΝ’’ το σχόλιο απάντηση της Β. ΨΙΜΟΥΛΗ αυτής που «είδε» συνωστισμό και στο Ζάλογγο, γεμάτο υπεροπτική ειρωνεία εναντίον του Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΙΑ επειδή τόλμησε τάχατις να αμφισβητήσει την ιστορική αυθεντία της, αλλά και από το ύφος της, θα καταλάβετε πολλά…..Ρωτάμε. Τι δουλειά έχει η αναφορά της στην γνωστή σε όλους πολιτική προέλευση του Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΙΑ με την ιστορία του Σουλίου και το βιβλίο του? Είναι ανάλογη της αυθεντικότητας και της αξιοπιστίας στα λεγόμενα ενός ατόμου ? γιατί τα μπερδεύουν αυτά ? και για να μην κατηγορηθώ ως υπερασπιστής του δηλώνω εκ των προτέρων ιδεολογικά αντίθετος, αλλά ταυτόσημος με τις απόψεις του επί του θέματος. Βέβαια γεγονός είναι, ότι από συγγενή του χώρο προήλθε ο συνωστισμός στην προκυμαία της Σμύρνης, τη ΜΑΡΙΑ ΡΕΠΟΥΣΗ την δόξα της οποίας ζήλεψε και η ΨΙΜΑΛΗ και βρήκε ως πεδίο ιστορικών ασκήσεων το αιματοβαμμένο Ζάλογγο ή ποια αντέγραψε ποια? Προσθέστε την ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΟΥΛΟΥΡΗ και τον ΤΑΤΣΟΠΟΥΛΟ και τους άλλους τόσους Η-μισΕλλήνους…. πληθαίνει η ομάδας που εκκολάπτει πλέον ανιστόρητα αυγά.
Περίτρανη ανταπόδειξη της ηλίθιας αυτής εκδοχής του ‘’ΣΥΝΩΣΤΙΣΜΟΥ ΣΤΟ ΖΑΛΟΓΓΟ’’ είναι και το ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΤΩΝ ΣΟΥΛΙΩΤΩΝ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΣΕΛΤΣΟΥ ΣΤΙΣ ΠΗΓΕΣ ΑΡΤΑΣ- ΠΑΛΑΙΑ ΄΄ΒΡΕΣΤΕΝΙΤΣΑΣ», ΣΤΙΣ 23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ- ΤΟ 1804 όπου οι κατά τα άλλα ΄΄προδότες΄΄ Μ Π Ο Τ Σ Α Ρ Α Ι Ο Ι μαζί με ντόπιους Ραδοβυζινούς έγραψαν το πιο ένδοξο και αιματηρό επίλογο της ιστορίας των Σουλιωτών.
Ας κάνουν τον κόπο οι νεόκοποι ιστορικοί να πάνε και –έστω-να τολμήσουν να κοιτάξουν το «βάραθρο» του Σέλτσου, τον «ΠΕΤΑΚΑ» βάθους 300 και πλέον μέτρων που χάσκει πάνω από τον ορμητικό χείμαρρο της "Γκούρας" όπου υπερδιακόσιοι και παιδιά- κατά τον ΠΟΥΚΕΒΙΛ- 280 περίπου κατά άλλους γυναικόπαιδα, καταδιωκόμενα από τους τουρκαλβανούς του Αλη έστησαν νέο μεγαλύτερο Ζάλογγο και ρίφθηκαν στο βάραθρο φωνάζοντας «θάνατος» για να μην πιαστούν σκλάβες. Να ρωτήσουν τους Σουλιώτες γιατί δεν παραδοθήκαν γιατί δεν λιποψύχησαν και έστω γιατί δεν λιποτάκτησαν για να σωθούν 1.300 ψυχές. αλλά έμειναν να πεθάνουν «ΤΟΙΣ ΚΕΙΝΩΝ ΡΗΜΑΣΙ ΠΕΙΘΟΜΕΝΟΙ». Να ρωτήσουν τις «άκαρδες» Σουλιώτισσες ΜΗΤΕΡΕΣ πως άντεξαν να πετάξουν στο βάραθρο τα παιδιά τους ακολουθώντας τα οι ίδιες και δεν τα αφήσαν να τα σφάξουν οι τουρκαλβανοι του Αλη Πασά, η να τα πάνε πεσκέσι στην αυλή του και να τα κάνουν σκλάβες η γενίτσαρους. Να ρωτήσουν τη Λενιώ του Μπότσαρη γιατί ρίφθηκε στον Αχελώο –ή μήπως παραπάτησε?- και πνίγηκε με δυο τουρκαλβανους αντάμα που παρέσυρε αντί να αφέθεί στα χέρια των εχθρών της να την βιάσουν, να την σκοτώσουν, η να την σύρουν παλλακίδα, στο χαρέμι του Αλη. Αν έχουν το κουράγιο να βάλλουν τον εαυτό τους στη θέση των Σουλιωτων και να αναρωτηθούν τι θα έκαναν αυτές [η αυτοί]αν……. ήταν στο Σέλτσο, για να καταλάβουμε και την ψυχοσύνθεση τους από την οποία αντλούν την διαστροφική ιστορικότητα τους. Να αισθανθούν το ανείπωτο δέος του τόπου της θυσίας, να αφουγκραστούν τις ψυχές των, να ακούσουν το γοερό κλάμα τους και να αφήσουν κρυφά ένα δάκρυ συγνώμης να κυλίσει στο χάος του, μήπως και «σχωρεθουν» όπως θα΄λεγαν και οι Σουλιωτες. .. .
Να σταματήσουν στον πέτρινο φύλακα αιώνιο φρουρό και «ΑΓΝΑΝΤΕΥΟΝΤΑΣ» μαζί του να τον ακουστούν να διηγείται των Σουλιωτών το χαλασμό πριν από 208 χρόνια στις 23 Απριλίου του 1804 όταν έπεσε το Σέλτσο μετά από 4μηνη πολιορκία από τον Αλη πασά. Τότε θα συνειδητοποιήσουν το ματαιόδοξο των ιστορημάτων τους. Οφείλουν έναν σεβασμό στη θυσία τους και αν όχι την συγνώμη τους, τουλάχιστον, τη σιωπή τους. Αρκετά χρονιά έμειναν «αγνοούμενοι» της ιστορίας. ας τους αφήσουν ήσυχους στον αιώνιο ένδοξο ύπνο τους.. «ευτυχώς»που η κ.Ψιμούλη όταν έγραφε τα περί «συνωστισμού» στο Ζάλογγο αγνοούσε κατά που έπεφτε το Σέλτσο και έτσι γλύτωσε από την αναφορά της. Αλλιώς θα είχαμε δεύτερο «συνωστισμό».
Στην μνήμη αυτών των ΗΡΩΩΝ ως ελάχιστο φόρο τιμή σήμερα κλείνουμε ευλαβικά το γόνυ αποτίοντας φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης που προτίμησαν να πεθάνουν ελεύθεροι παρά να μείνουν σκλάβοι. Οφείλουμε να μην ξεχάσουμε ποτέ αυτή την ανείπωτη θυσία τους. Το Μοναστήρι του Σέλτσου έμελε να γίνει τόπος θυσίας και μαρτυρίου των αδούλωτων Σουλιωτών
Ευχόμαστε στον ΓΙΩΡΓΟ ΚΑΡΑΜΠΕΛΙΑ καλή επιτυχία στο βιβλίο του και αφήνουμε τους απομυθοποιούς στα παραμύθια τους. Αυτά……….
ΧΡΗΣΤΟΣ ΒΑΣ. ΚΑΠΕΡΩΝΗΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑΣ ΠΗΓΙΩΤΩΝ ΑΡΤΑΣ
Πάνω σε αυτό το θέμα πήρα το παρακάτω σχόλιο από τον Χρήστο Καπερώνη, Πρόεδρο της Αδερφότητας Πηγιωτών Άρτας, το οποίο αναδημοσιεύω. Διαβάστε το:
ΣΧΟΛΙΟ Για την παρουσίαση του βιβλίου του Γιώργου Καραμπελιά
«Συνωστισμένες στο Ζάλογγο-Οι Σουλιώτες ο Αλή Πασάς και η αποδόμηση της ιστορίας»
Με την ευκαιρία της παρουσίασης του βιβλίου του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΑΜΠΕΛΙΑ «ΣΥΝΩΣΤΙΣΜΕΝΕΣ ΣΤΟ ΖΑΛΛΟΓΓΟ» που θα γίνει την Πέμπτη 24 Μαΐου και ώρα 20.30 στην αίθουσα του συλλόγου «Σκουφάς» στην Άρτα, θα θέλαμε με τις παρακάτω επισημάνσεις, να προσθέσουμε και εμείς την φωνή μας και να εκφράσουμε την διαμαρτυρία μας εναντία στους-στις κατά καιρούς επιδόξους διαστρεβλωτές της ιστορίας που... αποζητούν μια υστερόφημη καιροσκοπική -έστω και ανατρεπτικά- θέση στους ιστοριοαντιρησίες . Προκειμένου όμως το πετύχουν επιλέγουν στοχευμένα γνωστά ιστορικά επεισόδια αγνοώντας το σύνολο της ιστορικής βάσης, με μοναδικό οδηγό την αιρετική προβολή τους ώστε προκαλώντας και προσβάλλοντας το ιστορικό συναίσθημά μας να προβληθούν ως τοιαύτοι.
Διαβάζοντας στο περιοδικό ,,ΑΡΔΗΝ’’ το σχόλιο απάντηση της Β. ΨΙΜΟΥΛΗ αυτής που «είδε» συνωστισμό και στο Ζάλογγο, γεμάτο υπεροπτική ειρωνεία εναντίον του Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΙΑ επειδή τόλμησε τάχατις να αμφισβητήσει την ιστορική αυθεντία της, αλλά και από το ύφος της, θα καταλάβετε πολλά…..Ρωτάμε. Τι δουλειά έχει η αναφορά της στην γνωστή σε όλους πολιτική προέλευση του Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΙΑ με την ιστορία του Σουλίου και το βιβλίο του? Είναι ανάλογη της αυθεντικότητας και της αξιοπιστίας στα λεγόμενα ενός ατόμου ? γιατί τα μπερδεύουν αυτά ? και για να μην κατηγορηθώ ως υπερασπιστής του δηλώνω εκ των προτέρων ιδεολογικά αντίθετος, αλλά ταυτόσημος με τις απόψεις του επί του θέματος. Βέβαια γεγονός είναι, ότι από συγγενή του χώρο προήλθε ο συνωστισμός στην προκυμαία της Σμύρνης, τη ΜΑΡΙΑ ΡΕΠΟΥΣΗ την δόξα της οποίας ζήλεψε και η ΨΙΜΑΛΗ και βρήκε ως πεδίο ιστορικών ασκήσεων το αιματοβαμμένο Ζάλογγο ή ποια αντέγραψε ποια? Προσθέστε την ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΟΥΛΟΥΡΗ και τον ΤΑΤΣΟΠΟΥΛΟ και τους άλλους τόσους Η-μισΕλλήνους…. πληθαίνει η ομάδας που εκκολάπτει πλέον ανιστόρητα αυγά.
Περίτρανη ανταπόδειξη της ηλίθιας αυτής εκδοχής του ‘’ΣΥΝΩΣΤΙΣΜΟΥ ΣΤΟ ΖΑΛΟΓΓΟ’’ είναι και το ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΤΩΝ ΣΟΥΛΙΩΤΩΝ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΣΕΛΤΣΟΥ ΣΤΙΣ ΠΗΓΕΣ ΑΡΤΑΣ- ΠΑΛΑΙΑ ΄΄ΒΡΕΣΤΕΝΙΤΣΑΣ», ΣΤΙΣ 23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ- ΤΟ 1804 όπου οι κατά τα άλλα ΄΄προδότες΄΄ Μ Π Ο Τ Σ Α Ρ Α Ι Ο Ι μαζί με ντόπιους Ραδοβυζινούς έγραψαν το πιο ένδοξο και αιματηρό επίλογο της ιστορίας των Σουλιωτών.
Ας κάνουν τον κόπο οι νεόκοποι ιστορικοί να πάνε και –έστω-να τολμήσουν να κοιτάξουν το «βάραθρο» του Σέλτσου, τον «ΠΕΤΑΚΑ» βάθους 300 και πλέον μέτρων που χάσκει πάνω από τον ορμητικό χείμαρρο της "Γκούρας" όπου υπερδιακόσιοι και παιδιά- κατά τον ΠΟΥΚΕΒΙΛ- 280 περίπου κατά άλλους γυναικόπαιδα, καταδιωκόμενα από τους τουρκαλβανούς του Αλη έστησαν νέο μεγαλύτερο Ζάλογγο και ρίφθηκαν στο βάραθρο φωνάζοντας «θάνατος» για να μην πιαστούν σκλάβες. Να ρωτήσουν τους Σουλιώτες γιατί δεν παραδοθήκαν γιατί δεν λιποψύχησαν και έστω γιατί δεν λιποτάκτησαν για να σωθούν 1.300 ψυχές. αλλά έμειναν να πεθάνουν «ΤΟΙΣ ΚΕΙΝΩΝ ΡΗΜΑΣΙ ΠΕΙΘΟΜΕΝΟΙ». Να ρωτήσουν τις «άκαρδες» Σουλιώτισσες ΜΗΤΕΡΕΣ πως άντεξαν να πετάξουν στο βάραθρο τα παιδιά τους ακολουθώντας τα οι ίδιες και δεν τα αφήσαν να τα σφάξουν οι τουρκαλβανοι του Αλη Πασά, η να τα πάνε πεσκέσι στην αυλή του και να τα κάνουν σκλάβες η γενίτσαρους. Να ρωτήσουν τη Λενιώ του Μπότσαρη γιατί ρίφθηκε στον Αχελώο –ή μήπως παραπάτησε?- και πνίγηκε με δυο τουρκαλβανους αντάμα που παρέσυρε αντί να αφέθεί στα χέρια των εχθρών της να την βιάσουν, να την σκοτώσουν, η να την σύρουν παλλακίδα, στο χαρέμι του Αλη. Αν έχουν το κουράγιο να βάλλουν τον εαυτό τους στη θέση των Σουλιωτων και να αναρωτηθούν τι θα έκαναν αυτές [η αυτοί]αν……. ήταν στο Σέλτσο, για να καταλάβουμε και την ψυχοσύνθεση τους από την οποία αντλούν την διαστροφική ιστορικότητα τους. Να αισθανθούν το ανείπωτο δέος του τόπου της θυσίας, να αφουγκραστούν τις ψυχές των, να ακούσουν το γοερό κλάμα τους και να αφήσουν κρυφά ένα δάκρυ συγνώμης να κυλίσει στο χάος του, μήπως και «σχωρεθουν» όπως θα΄λεγαν και οι Σουλιωτες. .. .Να σταματήσουν στον πέτρινο φύλακα αιώνιο φρουρό και «ΑΓΝΑΝΤΕΥΟΝΤΑΣ» μαζί του να τον ακουστούν να διηγείται των Σουλιωτών το χαλασμό πριν από 208 χρόνια στις 23 Απριλίου του 1804 όταν έπεσε το Σέλτσο μετά από 4μηνη πολιορκία από τον Αλη πασά. Τότε θα συνειδητοποιήσουν το ματαιόδοξο των ιστορημάτων τους. Οφείλουν έναν σεβασμό στη θυσία τους και αν όχι την συγνώμη τους, τουλάχιστον, τη σιωπή τους. Αρκετά χρονιά έμειναν «αγνοούμενοι» της ιστορίας. ας τους αφήσουν ήσυχους στον αιώνιο ένδοξο ύπνο τους.. «ευτυχώς»που η κ.Ψιμούλη όταν έγραφε τα περί «συνωστισμού» στο Ζάλογγο αγνοούσε κατά που έπεφτε το Σέλτσο και έτσι γλύτωσε από την αναφορά της. Αλλιώς θα είχαμε δεύτερο «συνωστισμό».
Στην μνήμη αυτών των ΗΡΩΩΝ ως ελάχιστο φόρο τιμή σήμερα κλείνουμε ευλαβικά το γόνυ αποτίοντας φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης που προτίμησαν να πεθάνουν ελεύθεροι παρά να μείνουν σκλάβοι. Οφείλουμε να μην ξεχάσουμε ποτέ αυτή την ανείπωτη θυσία τους. Το Μοναστήρι του Σέλτσου έμελε να γίνει τόπος θυσίας και μαρτυρίου των αδούλωτων Σουλιωτών
ΑΡΚΟΥΝ 8 ΣΕΙΡΕΣ ΤΟΥ ΠΟΥΚΕΒΙΛ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ «ΦΑΦΛΑΤΑΔΕΣ» ΤΟ ΜΕΓΑ ΣΦΑΛΜΑ ΤΟΥΣ.
« Η ΦΑΛΑΓΞ [1148] ΤΩΝ ΑΡΧΗΓΩΝ ΚΙΤΣΟΥ ΚΑΙ ΝΟΤΗ ΜΠΟΤΣΑΡΗ -ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΖΩ- ΒΑΔΙΖΕΙ ΠΡΟΣ ΣΕΛΤΣΟ. ΑΠΙΣΤΙΑΝ ΑΛΗ ΤΡΙΜΗΝΟΝ ΑΝΙΣΟΝ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΣΙΑΝ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ Η ΘΥΣΙΑ. ΟΙ ΣΟΥΛΙΩΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΕΦΟΔΙΑ ΑΣΙΤΟΙ ΚΥΚΛΩΜΕΝΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΕΞΟΔΟΝ Η ΘΑΝΑΤΟΝ ΗΡΩΟΣ. ΞΙΦΗΡΕΙΣ 300 ΑΚΑΛΥΠΤΟΙ ΣΑΡΩΝΟΥΝ ΤΟ ΠΑΝ ΠΛΗΝ ΓΕΦΥΡΑΣ ΚΟΡΑΚΟΥ. Ο ΝΟΤΗΣ ΠΙΠΤΕΙ ΜΕ 5 ΠΛΗΓΑΣ ΣΧΕΔΟΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΦΟΝΕΥΟΝΤΑΙ. ΑΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΜΑΧΟΜΕΝΑΙ ΦΩΝΑΖΟΥΝ ΘΑΝΑΤΟΣ. ΥΠΕΡΔΙΑΚΟΣΙΟΙ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ ΠΗΔΟΥΝ ΚΑΙ ΠΝΙΓΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΑΧΕΛΩΟ. ΧΑΛΑΣΜΟΣ ΜΟΝΟ 10 ΚΑΙ Ο ΚΙΤΣΟΣ ΣΩΖΟΝΤΑΙ» [ΠΟΥΚΕΒΙΛ 1824 Τ. Ι. ΣΕΛ. 207-212]
ΕΠΙΓΡΑΦΗ ΑΠΟ ΤΟ ΗΡΩΟ ΣΟΥΛΙΩΤΩΝ ΣΤΙΣ ΠΗΓΕΣ ΑΡΤΑΣ
Ευχόμαστε στον ΓΙΩΡΓΟ ΚΑΡΑΜΠΕΛΙΑ καλή επιτυχία στο βιβλίο του και αφήνουμε τους απομυθοποιούς στα παραμύθια τους. Αυτά……….
ΧΡΗΣΤΟΣ ΒΑΣ. ΚΑΠΕΡΩΝΗΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑΣ ΠΗΓΙΩΤΩΝ ΑΡΤΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου