Απαγορεύεται το άναμμα φωτιάς μέχρι τις 31 Οκτωβρίου

«Υπάρχει σε μεγάλο βαθμό κίνδυνος πρόκλησης πυρκαγιάς σε δασικές — αγροτικές εκτάσεις, οικόπεδα και λοιπούς ακάλυπτους χώρους που βρίσκονται μέσα ή κοντά σε κατοικημένες περιοχές. Κατόπιν των παραπάνω υπενθυμίζεται ότι σύμφωνα με την υπ’αριθ. 1/2012 Πυροσβεστική Διάταξη Π.Δ.Π.Υ. Ηπείρου, απαγορεύεται το άναμμα ή η διατήρηση της φωτιάς για οποιοδήποτε σκοπό στην ύπαιθρο και εντός δασών ή δασικών εκτάσεων ή πλησίον αυτών και μέχρι της απόστασης των τριακοσίων (300) μέτρων καθώς επίσης και η άσκηση διαφόρων δραστηριοτήτων που μπορούν να προκαλέσουν φωτιά (καύση αγροτικών εκτάσεων, απόρριψη — καύση απορριμμάτων, κάπνισμα μελισσών, απόρριψη αναμμένων τσιγάρων — σπίρτων κλπ)

(17/5/2012)

ενώ σύμφωνα με το Ν. 3852/2010 (Πρόγραμμα Καλλικράτης) οι ιδιοκτήτες ή με οποιονδήποτε τρόπο εκμεταλλευτές οικοπέδων και λοιπών ακάλυπτων χώρων υποχρεούνται στην αποψίλωση αυτών από τα ξερά χόρτα και στην απομάκρυνση άλλων εύφλεκτων υλικών, που τυχόν βρίσκονται μέσα σε αυτά, προς αποτροπή κινδύνου πρόκλησης πυρκαγιάς».

Τα παραπάνω τονίζονται σε ανακοίνωση της Διοίκησης Πυροσβεστικών Υπηρεσιών Άρτας, που υπογράφεται από τον Διοικητή Π.Υ. Άρτας, Αντιπύραρχο Θωμά Ρίζο και αναφέρει τα εξής:

«Την ίδια υποχρέωση έχουν το Δημόσιο, οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης, Νομικά Πρόσωπα, Οργανισμοί κλπ εφόσον είναι κάτοχοι τέτοιων χώρων.

Στους εν λόγω χώρους απαγορεύεται το άναμμα φωτιάς, ιδιαίτερα κατά το χρονικό διάστημα από 1ης Μαΐου μέχρι της 31ης Οκτωβρίου κάθε έτους.

Οι παραβάτες τιμωρούνται σύμφωνα με το Νόμο, όμως επιθυμητός στόχος θα πρέπει να είναι η επίδειξη ιδιαίτερης ευαισθησίας εκ μέρους όλων, με προφανή σκοπό την αποφυγή δημιουργίας πυρκαγιών από αμέλεια, οι οποίες προκαλούν συχνά μεγάλες καταστροφές.

Επειδή η προστασία του δασικού πλούτου της χώρας μας είναι υπόθεση όλων μας παρακαλούνται λοιπόν οι πολίτες της Περιφερειακής Ενότητας Άρτας για την πιστή εφαρμογή των ανωτέρων Διατάξεων.

Θα θέλαμε επιπλέον να τονίσουμε και τα εξής:

Είναι υποχρέωση όλων μας να διαφυλάξουμε ακέραιους τους δασικούς μας πνεύμονες (π.χ. Λόφος Περάνθης) και τα αλσύλλια εντός και πέριξ των χωριών.

Η ευεργετική παρουσία τους καθώς και η αισθητική τους είναι ανυπολόγιστης αξίας, γι’ αυτό θα πρέπει όλοι μας να δείχνουμε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη διατήρηση και τη προστασία τους»