Έδωσε πλούσια υλική και πνευματική τροφή
Γράφει ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΜΠΟΚΟΓΙΑΝΝΗΣ
Δικηγόρος, πολιτικός και συγγραφέας. Ένας άνθρωπος που θα τον θυμούνται οι αρτινοί για πάντα. Σαν πολιτικός μπορεί να ξεχαστεί, σαν ιστορικός όμως θα μείνει και στα έργα του θα προσφεύγουν όσοι θέλουν πληροφορίες για τη νεώτερη ιστορία της Άρτας και της γύρω περιοχής.
Γιός του Φώτη, Εργολάβου Δ.Ε, και της Βασιλικής το γένος Κοτζιά, γεννήθηκε το 1904 στα Πράμαντα. Μαθαίνει τα πρώτα γράμματα στο σχολείο του χωριού και συνεχίζει στο γυμνάσιο Άρτας. Σπουδάζει νομικά στο πανεπιστήμιο Αθηνών και από το 1930 μπαίνει στη μαχόμενη δικηγορία στην Άρτα. Αρχίζει να μετέχει ενεργά στα κοινά της πόλης και το 1934 εκλέγεται δημοτικός σύμβουλος. Από το 1936 ως το 1941 είναι πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Άρτας.
Υποψήφιος βουλευτής κατέρχεται για πρώτη φορά το 1951 με το Κόμμα του Ελληνικού Συναγερμού του Στρατάρχη Αλέξανδρου Παπάγου και εκλέγεται. Επανεκλέγεται το 1952 με το ίδιο Κόμμα και στη συνέχεια εκλέγεται με την Ε.Ρ.Ε του Κωνσταντίνου Καραμανλή στις εκλογές του 1956, 1958, 1961, 1963 και 1964.
Για την υπερδεκαπενταετή επανειλημμένη εκλογή του στο βουλευτικό αξίωμα και την προσφορά του στον τόπο τιμήθηκε με το παράσημο του Τάγματος του Φοίνικος του (τότε) Βασιλείου της Ελλάδος. Το 1990 του απονεμήθηκε το Τιμητικό Μετάλλιο της Πόλεως της Άρτας για το ιστορικό του έργο, το οποίο αναφέρεται στην Άρτα και την ευρύτερη περιοχή της.
Ως πολιτικός ήταν αγαπητός από τον κόσμο και βοηθούσε όλους χωρίς διακρίσεις. Πρόσφερε αρκετά στο νομό με τις συνεχείς παρεμβάσεις του. Ακόμα μεγαλύτερη είναι η προσφορά του στην ανάδειξη της ιστορίας της Άρτας και της ευρύτερης περιοχής, από το 1800 ως την απελευθέρωση του 1881.
Δεν αρκέσθηκε στη συγκέντρωση των γνωστών στοιχείων από άλλους ιστορικούς. Με υπομονή, μεράκι, μεθοδικότητα, χωρίς να υπολογίζει χρόνο και κούραση, σκάλισε τα Γενικά Αρχεία του Κράτους και όποια άλλα νόμιζε ότι θα του δώσουν νέα στοιχεία. Ανακαλύπτει έγγραφα « θησαυρούς » για την τοπική ιστορία και τα αξιοποιεί γράφοντας και εκδίδοντας βιβλία που φωτίζουν την πολυκύμαντη ιστορία της περιοχής μας αλλά και των προσώπων που πρωταγωνίστησαν στα σημαντικά γεγονότα και τη ζωή του τόπου μας.
Αξιόλογα έργα και μελέτες του είδαν το φως της δημοσιότητας σε διάφορα ηπειρωτικά έντυπα, όπως η εφημερίδα «Ήπειρος» του Γ. Χατζή, το περιοδικό «Σκουφάς» της Άρτας κ.λ.π.
Έργα του:
1) «Η Μάχη του Σέλτσου: Δραματική αντίστασις των Σουλιωτών» (Αθήναι 1970),
2) «Η Επανάστασις της Άρτας του 1854» (Αθήναι 1973),
3) «Αι Επαναστάσεις της Άρτης του 1866 και 1878» (Αθήναι 1974),
4) «Πράμαντα Τζουμέρκων Ιωαννίνων: Ιστορία Λαογραφία» (Αθήναι 1977), έγραψε το ιστορικό μέρος,
5) «Η Άρτα εις την επανάστασιν του 1821 - Θυσίαι και Αγωνισταί» (Αθήναι 1978),
6) «Γώγος Κ. Μπακόλας: O αδάμαστος οπλαρχηγός του ΄21» (Ιωάννινα 1978),
7) «Η προς Ήπειρον εκστρατεία το 1822 και η μάχη του Πέτα» (Αθήναι 1980),
8) «Η εκατονταετηρίς της Άρτης, 1881-1981» (Αθήναι 1982),
9) «Πολιτικές Προσωπικότητες νομού Άρτης: Ευάγγελος Π. Γαρουφαλιάς: Δήμαρχος – Βουλευτής» (Αθήναι 1983),
10) «Μήτρος και Γιαννάκης Κουτελίδας: Φημισμένοι οπλαρχηγοί των Τζουμέρκων» (Αθήναι 1985),
11) «Απ’ την πνευματική Άρτα και η Τζένη Διαμαντή-Παπαϊωάννου» (Αθήναι 1986),
12) «Θύμιο Γάκης και η αιχμαλωσία της βασιλαρχόντισσας: Λήσταρχος – Εθνικός Ήρωας» (Αθήναι 1986),
13) «Επανάστασις και καταστροφή Καλαρρυτών – Συρράκου: Ιούλιος 1821: Πίνακες αγωνιστών» (Ιωάννινα 1988).
-Μια αξιόλογη εργασία του είναι και «Η πολιτική ιστορία του Νομού Άρτας», από το1881 ως το1981. Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Σκουφάς» με την επιμέλεια και προσθήκες της κόρης του Βασιλικής, φιλολόγου-ιστορικού.
-Ιστορία του Γεώργιου Καραϊσκάκη που ετοίμαζε, δεν πρόλαβε να εκδώσει. Θα εκδοθεί προσεχώς με την επιμέλεια των παιδιών του.
Σύμφωνα με τον ιστορικό Βασίλη Κραψίτη «μετά τα πιο πάνω έργα του που διακρίνει διεισδυτική έρευνα και σκέψη, αφηγηματική ικανότητα και ενάργεια, ιδεαλισμός και ρεαλισμός, ο Δημ. Φωτ. Καρατζένης κινείται με άνεση στον ιστορικό χώρο της Άρτας , διασώζοντας με μεθοδικότητα και συνείδηση ότι πλουτίζει την ιστορική επιστήμη. Αγγίζοντας οι σελίδες του και τον Σουλιώτικο ιστορικό χώρο, χάρη και στα νέα στοιχεία που σε μερικές περιπτώσεις παρουσιάζει, γίνονται πολύτιμες στη διάσωση της ιστορικής μνήμης και την έκφραση της φιλοπατρίας, αλλά και πλούσιες σε ηθοπλαστικές παραινέσεις για την επιστροφή και το δέσιμό μας με τις αυθεντικές φυλετικές μας ρίζες της αυτογνωσίας, της αξιοπρέπειας και της ανθρωπιάς».
Ήταν παντρεμένος με την οδοντίατρο Αγγελική το γένος Λαλάκου, και απέκτησε δυο παιδιά. Το Φώτιο, δικηγόρο και τη Βασιλική, καθηγήτρια φιλόλογο-ιστορικό. Απεβίωσε στην Αθήνα το 1989.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου