Το 168πΧ, έφθασε νέος ύπατος των Ρωμαίων, ο Λεύκιος Αιμίλιος Παύλος, ενώ στην Απολλωνία ήρθε ο Λεύκιος Ανίκιος Γάλλος, γιά να αντικαταστήσει τον Άππιο Κλαύδιο, που είχε στρατοπεδεύσει στις όχθες του Γενούσου ποταμού. Ο Αιμίλιος Παύλος από τους Δελφούς έφθασε στη Θεσσαλία και τελικά νίκησε τον Περσέα στην Πύδνα, ενώ ταυτόγχρονα ο Ανίκιος Γάλλος εξουδετέρωσε τις ιλλυρικές δυνάμεις, που ήταν ο αντιπερισπασμός το Περσέα. Ετσι οι Ρωμαίοι ΣΥΝΕΤΡΙΨΑΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΥΝΑΜΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ στην Ελλάδα και μπορούσαν πια ανενόχλητοι να επιβάλουν την κυριαρχία τους.
Η ρωμαϊκή κατάκτηση
Μετά την συντριβή των Μακεδόνων και ενώ ο Αιμίλιος Παύλος περιόδευε στην Ελλάδα, η ρωμαϊκή Σύγκλητος, αποφάσισε γιά την τύχη των Μακεδόνων και των Ηπειρωτών.
Τη Μακεδονία, αφού της αφαίρεσε ολες τις κτήσεις στη Θράκη και στην υπόλοιπη Ελλάδα, την εχώρισε σε τέσσερα ανεξάρτητα τμήματα φόρου υποτελή στη Ρώμη καταργώντας το βασιλικό πολίτευμα. Το ίδιο πολίτευμα επέβαλε και στην Ιλλυρία, αφού την εκήρυξε ανεξάρτητη, αλλά ουσιαστικά την έκανε υποτελή στη Ρώμη.
Αλλά εκείνοι που πλήρωσαν το βαρύτερο τίμημα στη ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ της Ρώμης, ήταν οι Ηπειρώτες.
Ο Αιμίλιος Παύλος μετά το συνέδριο της Αμφίπολης το 167πΧ, όπου ανακοίνωσε στους Μακεδόνες τις αποφάσεις της Συγκλήτου, εξεκίνησε να επιστρέψει στη Ρώμη περνώντας από την Ηπειρο. Φθάνοντας εκεί εστρατοπέδευσε στην Πασσαρωνα, όπου ήρθε σε επαφή με τον Ανίκιο Γάλλο, που στο μεταξύ είχε εξουδετερώσει κάθε αντίσταση των φιλομακεδονικών εναντίον των Ρωμαίων και εστρατοπεδευσε επίσης κάπου κοντά στην Πασσαρώνα. Εκεί το ανακοίνωσε ότι με απόφαση της Συγκλήτου η Ήπειρος είχε καθορισθεί σαν ΛΕΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥ γιά τον ρωμαϊκο στρατό(!!!)
Η εκτέλεση όμως της απόφασης αυτής ήταν περισσότερο βάρβαρη και απάνθρωπη από μιά απλή διαρπαγή χρημάτων και άλλων λαφύρων σαν λεία πολέμου, γιατί κατέληξε στην ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ 70 ΠΕΡΙΠΟΥ ΠΟΛΕΩΝ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΕΚΕΙΝΗΣ ΚΥΡΙΩΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΩΝ ΜΟΛΟΣΣΩΝ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ 150.000 ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ, ΠΟΥ ΟΔΗΓΗΘΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ ΚΑΙ ΠΟΥΛΗΘΗΚΑΝ ΣΑΝ ΔΟΥΛΟΙ...
Οπως γράφει ο αρχαίος ιστορικός Πολύβιος, γιά να επιτύχει η επιχείρηση αυτή, έγινε αιφνιδιαστικά και ταυτόγχρονα σε όλες τις ηπειρωτικές πόλεις, αλλά το κέρδος από μιά τόσο μεγάλη καταστροφή (γενοκτονία...) ήταν ΜΗΔΑΜΙΝΟ! Γιατί τελικά ο κάθε λεγεωνάριος δεν πήρε περισσότερες από 11 δραχμές, μεγαλύτερης βέβαια αξίας από της σημερινές, αλλά... ΓΙΑ 11 ΔΡΑΧΜΕΣ ΕΞΑΝΔΡΑΠΟΔΙΣΑΝ ΤΗΝ ΗΠΕΙΡΟ ΟΛΑΚΕΡΗ δηλαδή ο κάθε λεγεωνάριος χωριστά !!!
Ανέπαφες έμειναν οι περιοχές των Θεσπρωτών και Χαόνων, επειδή έμειναν πιστοί σύμμαχοι των Ρωμαίων κάτω απ΄ την ηγεσία του Χαροπα του νεώτερου, αλλά και οι παραλιακές περιοχές επειδή χρειάζονταν στους Ρωμαίους σαν λιμάνια.
ΟΛΟΙ οι αρχαίοι συγγραφείς αναφέρουν σαν αιτία αυτής της τόσο βάρβαρης καταστροφής την ΑΜΟΙBΗ ΤΩΝ ΡΩΜΑΙΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΩΝ... Υστερα απο μιά νικηφόρα εκστρατεία και σαν αφορμή την παρασπονδία των Μολοσσών, που ενώ ήταν σύμμαχοι των Ρωμαίων εβοήθησαν τους (ομοεθνείς) τους Μακεδόνες του Περσέα. Κατά τον C.Niebuhr η καταστροφή της Ηπείρου ήταν ΕΚΔΙΚΗΣΗ γιά την εκστρατεία του Πύρρου εναντίον των Ρωμαίων, κάτι που δέχονται και όλοι οι νεότεροι ιστορικοί, Έλληνες και ξένοι, χωρίς να εξετάζουν βαθύτερα το θέμα αυτό, που έρχεται σε αντίθεση με την λογική.
Πρώτα απ΄ όλα οι Ρωμαίοι δεν ήταν τόσο συναισθηματικοί ώστε να παρασύρονται από μνησικακίες και να επιζητούν εκδίκηση, ούτε η πολιτική τους διαμορφώνονταν από ψυχικές παρορμήσεις. Αντίθετα, ήταν τόσο πρακτικοί και υπολογιστές, ώστε να θυσιάζουν τα πάντα στο βωμό του συμφέροντος. Γι΄ αυτό κάθε πράξη και ενέργειά τους ήταν καλά υπολογισμένη με ψυχρή λογική και απέβλεπε πάντα σε συγκεκριμένο κέρδος. Επειτα η εκστρατεία τους δεν στρέφονταν εναντίον των Ηπειρωτών, αλλά εναντίον των Μακεδόνων. Αλλά τους Μακεδόνες που ήταν οι ηττημένοι, όχι μόνο δεν τους πείραξαν, αλλά αντίθετα τους απάλλαξαν και από το μισό φόρο, απο όσο πλήρωναν προηγούμενα. Γιατί λοιπόν αφού άφησαν ατιμώρητους τους Μακεδόνες, που ήταν οι κυρίως εχθροί τους, να τιμωρήσουν σκληρότατα τους Ηπειρώτες, γιά μιά σχεδόν ασήμαντη παρασπονδία; Αν ήθελαν να πληρώσουν τους λεγεωνάριους, γιατί δεν το έκαναν αυτό απο τους αμύθητους θησαυρούς του Περσέα, που μετέφερε ΑΘΙΚΤΟΥΣ στη Ρώμη ο Αιμίλιος Παύλος; Ή μήπως δεν ήξεραν από πριν ότι η Ηπειρος ήταν μιά φτωχή ορεινή χώρα και δεν επρόκειτο να αποφέρει σημαντική λεία πολέμου;
Ο Σ.Κ. Σιωμόπουλος στην πραγμάτεια του "Η Καταστροφή της Ηπείρου από τους Ρωμαίους", εξετάζει διεξοδικά το θέμα και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η καταστροφή της Ηπείρου δεν είχει συναισθηματικούς ή οικονομικούς λόγους, ούτε ήταν τιμωρία γιά παραβίαση συνθήκης, αλλά ήταν ψυχρή πολιτική σκοπιμότητα.
Η Ηπειρος ΕΡΗΜΩΘΗΚΕ γιά να εξασφαλισθεί η Ιταλία από κάθε πιθανό επιδρομέα, που θα ήθελε να περάσει από αυτήν, γιά να διεκπεραιωθεί από τα παράλια της Αδριατικής στις ιταλικές ακτές. Ηταν η πολιτική και η τακτική της "ΚΑΜΕΝΗΣ ΓΗΣ", που εφαρμόσθηκε τότε γιά ΠΡΩΤΗ φορά σε βάρος ενός δυστυχισμένου λαού, που θυσιάσθηκε απάνθρωπα στο βωμό των ρωμαϊκών συμφερόντων.
Αποψη που δείχνει λογικότερη όλων, αν και δεν καλύπτει απόλυτα το ζήτημα, γιατί αφήνει κάποια ερωτήματα χωρίς απάντηση.
Πώς ήταν δυνατόν να ερημωθεί η Ήπειρος με την καταστροφή μόνο της περιοχής των Μολοσσών;
Οι περιοχές των Χαόνων, Θεσπρωτών και των Ιλλυρίων, δεν ήταν αρκετές γιά έναν μελλοντικό επιδρομέα, γιά να τροφοδοτηθεί και να φθάσει στην παραλία;
Φεύγοντας οι Ρωμαίοι έδωσαν τη διοίκηση της Ηπείρου στον Χάροπα τον νεότερο, που άσκησε εξουσία τυρρανική και ληστρική, συμβάλλοντας στη δυστυχία από τη ρωμαϊκή καταστροφή γιά αρκετά χρόνια. Το βορειοδυτικό τμήμα της Ηπείρου και ιδιαίτερα η Χαονία (Δέλβινο - Χειμάρα) διέφυγε την καταστροφή από τους Ρωμαίους, αλλά παρήκμασε, γιατί η πρωτεύουσά της η Φοινίκη έχασε τα εμπορικά της πλεονεκτήματα, επειδή οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν την Εγνατία Οδό, που ήταν πολύ μακρυά. Αλλά ο άλλος δρόμος μετά την κοιλάδα του Δρίνου (Δερόπολη) δεν ευνοούσε την Φοινίκη και γενικότερα την Χαονία και γιατί ήταν βορειότερα και γιατί είχε δευτερεύουσα σημασία.
Η ρωμαϊκή κυριαρχία
Η καταστροφή απ΄ τους Ρωμαίους σημάδεψε οριστικά τη μοίρα της ηπειρωτικής περιοχής, γιατί χάθηκαν πολυάριθμα ηπειρωτικά φύλα με τη δωρική καταγωγή και την πολεμική ανδρεία, ώστε να γίνεται εύκολη λεία των διαφόρων επιδρομέων, που διαιώνιζαν την ερήμωση και τη δυστυχία.
Το 90-89πΧ βαρβαρικά στίφη από την Θράκη, αφού εκυριάρχησαν στην Μακεδονία, εισέβαλαν στην Ηπειρο λεηλατώντας τα θλιβερά απομεινάρια των κατοίκων της. Φαίνεται όμως ότι η ζωτικότητα των Ηπειρωτών δεν έσβησε, γιατί το 49πΧ στη διαμάχη του Καίσαρα με τον Πομπηίο οι Ηπειρώτες πήγαν με το μέρος του πρώτου και αρκετοί τον ακολούθησαν ως στρατιώτες. Υστερα από 150 χρόνια από την καταστροφή, στο τέλος του 1ου πΧ αιώνα και στις αρχές του 1ου μΧ σύμφωνα με μαρτυρία του Στράβωνα (περίπου 65πΧ-25μΧ) η Ηπειρος εξακολουθεί να είναι σχεδόν έρημη και οι ελάχιστοι κάτοικοι να μένουν μέσα στα ερείπια. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΑΘΑΜΑΝΙΚΩΝ ΠΟΛΕΩΝ ΕΠΕΙΔΗ ΟΙ ΑΘΑΜΑΝΕΣ ΕΙΧΑΝ ΣΥΝΤΑΧΤΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΣΕΑ.
Πολυ ενδιαφέρον Ιστορικό κείμενο
ΑπάντησηΔιαγραφή