Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ (του Αυγερινού Ανδρέου)

Οι καθηγητές απειλούν με απεργία μέσα στον χρόνο των εισαγωγικών εξετάσεων των μαθητών! Δεν είναι ψέμμα, ούτε κακό όνειρο και εφιάλτης. Είναι πικρή αλήθεια. Θα κουραστούν, λέει, εάν δουλέψουν δύο ώρες την εβδομάδα ακόμη. Και γιατί δεν βγαίνουν στην ελεύθερη επαγγελματική εργασία να δουλεύουν όλη την ημέρα, χωρίς να υπάρχει βεβαιότητα στοιχειώδους πληρωμής τους. Γιατί απλώς είναι ανίκανοι και δειλοί και οχυρώθηκαν πίσω από το τάλαν Δημόσιο. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Αυτοί που ετάχθησαν να φυλάσσουν τις Θερμοπύλες της γνώσης και τις εγκατέλειψαν αμαχητί. Αυτοί οι δεινώς επίορκοι που άφησαν γενιές Ελλήνων εντελώς αγράμματες και μάλιστα συνειδητά. Αυτοί που χωρίς αιδώ παραδίδουν ιδιαίτερα μαθήματα στους ίδιους τους μαθητές τους και εισπράττουν για δεκαετίες παράνομα και αφορολόγητα χρήματα. Αυτοί που δεν απήργησαν ούτε μία ώρα όταν καταπατούνταν από την συνάδελφό τους κυρία Ρεπούση και την παρέα της τα ιερά και τα όσια του Γένους των Ελλήνων. Αυτοί που δεν έκαναν έστω και μικρή διαμαρτυρία, όταν οι εξωνημένοι μικροί κυβερνήτες της χώρας βίαζαν, δήωναν και ταπείνωναν την ελληνική γλώσσα και μάλιστα σε χρόνους που οι συνάδελφοί τους στην Ισπανία, στην Βραζιλία και σε άλλες χώρες απεργούσαν για να μην μειωθεί ο χρόνος διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών! Αυτοί που κατά κύματα άφηναν την διδασκαλική έδρα και υπηρετούσαν τον τελευταίο πολιτικάντη της συμφοράς. Αυτοί που άφησαν τους νέους μας χωρίς ηθικό, εθνικό και πολιτισμικό προσανατολισμό. Αυτοί που άλλαζαν τα διαλείμματα στον καιρό της άνθησης του Χρηματηστηρίου για να παρακολουθούν τις μετοχές του. Αυτοί που ξέχασαν ή δεν έμαθαν ποτέ τους μεγάλους δασκάλους του Γένους μας. Αυτοί τώρα παίζουν με την ψυχολογία των μαθητών τους, που ποτέ δεν αγάπησαν και ποτέ δεν νοιάστηκαν. Είναι και κάτι πολιτικά κόμματα που τίθενται αλληλέγγυα στην απεργία αυτής, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, του οποίου ο αρχηγός θέλει να γίνει Πρωθυπουργός, φορώντας κοστούμι φτιαγμένο από τα κουρέλια των πρωχευσάντων Ελλήνων. “ Έξεστι Κλαζομενίοις ασχημονείν”. “ Αιδώς, Αργείοι”. Κρίμα! Πόσο μικροί είναι αυτοί οι Καθηγητές, όταν παύουν να είναι δάσκαλοι. Πόσοι μικροί είναι οι πολιτικοί όταν σκέπτονται μόνον την αναρρίχηση στην εξουσία. Αξίζει να τους θυμήσουμε τη ρήση του Ταλλευράνδου για τους Βορβόνους κατά την παλινόρθωση: “ Τίποτε δεν εδιδάχθησαν, τίποτε δεν ελησμόνησαν”!