Ο Δήμος Νικ. Σκουφά υποδέχεται τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια

Μεγάλη τιμή για τον Δήμο δηλώνει ο Ευστ. Γιαννούλης Ο Δήμος Νικολάου Σκουφά, μετά από επίσημη επιστολή από το γραφείο του Προέδρου της Δημοκρατίας, ανακοίνωσε τη μετάβαση του Προέδρου στην Ιερά Μονή Θεοτοκιού στις 15 Αυγούστου 2012. Το πρόγραμμά του έχει ως εξής: -08:15 Αναχώρηση του Προέδρου της Δημοκρατίας από την κατοικία του για το Δήμο Νικολάου Σκουφά Νομού Άρτας. -09:30 Άφιξη του Προέδρου της Δημοκρατίας στην Ιερά Μονή Θεοτοκιού Άρτας. Θεία Λειτουργία Εορτής Κοιμήσεως της Θεοτόκου. (11/8/2012) -10:15 Αναχώρηση του Προέδρου της Δημοκρατίας. Είναι «μεγάλη τιμή για το Δήμο μας και αναμένουμε με προσμονή την άφιξη του Προέδρου της Δημοκρατίας στο όμορφο μοναστήρι Κοιμήσεως της Θεοτόκου» αναφέρεται σε ανακοίνωση που υπογράφεται από τον Δήμαρχο Ευσταθιο Γιαννούλη. Στην ίδια ανακοίνωση ο Δήμος Ν. Σκουφά δίνει τα ιστορικά στοιχεία για το Θεοτοκιό. Θεοτόκιο ονομάζουν οι Αρτινοί το μοναστήρι της Παναγίας που βρίσκεται στη θέση Ζερμή απέναντι απ' την πόλη, στους πρόποδες του λόφου του Πέτα και αριστερά του εθνικού δρόμου Άρτας-Τρικάλων. Κατά τον Σεραφείμ, ο ναός  είναι αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου και ιδρύθηκε απ' τον αρματωλό Κωσταντίνο Πουλή το 1793 πάνω στα θεμέλια παλιότερου ναού, πιθανότατα βυζαντινού. Επειδή απ' τις συχνές τούρκικες επιδρομές ο ναός κατάντησε ετοιμόρροπος, ανακατασκευάστηκε εκ θεμελίων το 1875, όπου και πήρε τη σημερινή του μορφή. Τα παλιά κελιά πυρπολήθηκαν απ' τους Τούρκους δυο φορές (1821 και 1854), τα δε υπάρχοντα κτίσματα είναι νεότερες κατασκευές. Σήμερα είναι ενεργό γυναικείο μοναστήρι. Ο ναός είναι μονόκλιτη θολωτή βασιλική με τρούλο και ενσωματωμένο κωδωνοστάσιο. Στις μακρές πλευρές του φέρει ημικυκλικούς χορούς που φτάνουν ως τη στέγη, ανατολικά δε, καταλήγει σε πεντάπλευρη κόγχη. Οι θόλοι της εγκάρσιας κεραίας του "σταυρού" εμφανίζονται εξωτερικά ως αετώματα, τα οποία σε συνδυασμό με τις παραδοσιακές πλάκες της στέγης προσφέρουν στο κτίσμα εξωτερική ποικιλομορφία και καλαισθησία. Η τοιχοποιία είναι απλή με μοναδική διακόσμηση μια οδοντωτή ταινία που περιτρέχει όλα τα γείσα της στέγης. Εσωτερικά ο ναός χωρίζεται σε κυρίως ναό και νάρθηκα, των οποίων οι τοίχοι στο μεγαλύτερο μέρος τους είναι καλυμμένοι με ελαιοχρωματισμένα αμμοκονιάματα. Τοιχογραφίες υπάρχουν μόνο στην κόγχη του ιερού και πριν λίγα χρόνια καλύφθηκαν οι μακρές πλευρές του κυρίως ναού με 2 σειρές μετωπικών Αγίων. Απ' τα παλιά σωσμένα κειμήλια της μονής, ξεχωριστό ενδιαφέρον παρουσιάζει μικρός χρυσοκέντητος επιτάφιος εξαιρετικής τέχνης. Τον είχαν πάρει ως λάφυρο οι Τουρκαλβανοί μετά την αποτυχία της επανάστασης του 1770 στην Πελοπόννησο και επιστρέφοντας στην Αλβανία τον πούλησαν σε Αρτινούς χριστιανούς. Από χρυσοκέντητη επιγραφή του ίδιου του επιταφίου μαθαίνουμε ότι είναι έργο του 1643 και αρπάχτηκε από τη μονή των Αιμυαλών κοντά στη Δημητσάνα. Από τα άλλα κειμήλια ξεχωρίζουν δύο επίχρυσες λειψανοθήκες και ένα πανόδετο Ευαγγέλιο (έκδοση Βενετίας του 1833) με επίχρυση ανάγλυφη διακόσμηση. Το μοναστήρι παλιά είχε πολλά μετόχια απ' τα οποία σήμερα έμειναν λίγα κτήματα και τέσσερις διαλυμένες μονές: της Αγίας Αικατερίνης στον Καταρράκτη, της Χρυσοσπηλιώτισσας στα Γουριανά, της Παναγίας στη Σκουληκαριά και της Κοίμησης της Θεοτόκου στις Σελλάδες.